Een vuur heet gestookt om glas te doen smelten
Tot een klomp, een rode druppel, een elastisch geheel
Een glasblazer blaast in het heet gesmolten lava
Hij alleen ziet wat Hij gaat maken: een schitterend juweel
Nog steeds niets te herkennen van wat het worden zal.
Langzaam word het scherper een vonkelend kristal
Al blazend door Zijn adem een nieuwe schepping ontstaan
Met duidelijke contouren het wordt “een glazen zwaan’’.
Zo sierlijk, breekbaar en helder, zoals dat van een vrouwenhart
Een breekbaar hart van glinster, fragiel en vol met smart.
Als het niet juist wordt behandeld , niet genoeg gerespecteerd
Dan zal het onherstelbaar barsten, keihard bezeerd.
Alleen de glasblazer kan het weer herstelen,
Zodat het de zwaan weer kan glansen en blinkt
En onverstoorbaar weer mag glinsteren
Als er dankbaar een nieuw zwanen liedje klinkt.
Willem Balke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten